Het bestaat nog niet. Bestond nog niet. Maar nu wel. Een tuintochtstopper. Ik heb het in de zoekbalk van de browser ingetikt, maar nee, niks. Ik ben dan ook uniek hè. Of knettergek, zo kun je het ook noemen.

Ik leg het even uit.

Ik heb een heel fijn ochtendhoekje in de tuin. Bij de openslaande deuren van de keuken. Als de zon schijnt, kan ik daar heerlijk m’n ontbijtje naar binnen lepelen, ook al zeggen ze dat het 14 graden is. Aan de ene kant een muur, warm van de zon, aan de zijkant het zonreflecterende glas, en achter me de schutting, met daarvoor ook nog de tuinkast. Op de één of andere manier wordt het in dit hoekje in no time aangenaam warm, ook al is het beslist geen terrasweer. Boffen!

Er kan alleen wel een spelbreker zijn. De wind. Als de wind uit het noordoosten komt, piept ie precies tussen de schutting en het huis door, waar de regenpijp zit. En aan de andere kant tussen de schutting en de tuinkast door. Op dat moment zit je ineens weg te tochten. Zoooo jammer…

… tochtgat nummer 1…
… en tochtgat nummer 2…

En dus moet er een list komen. Nou, dat is aan mij wel besteed! Ik ben meester in het hergebruiken van de meest absurde rommel voor de gekste doeleinden. Eerst een analyse. Het moet tussen de spleten passen. Op een manier dat het er niet tussenuit valt. Zacht en meegevend dus, maar toch stevig. Winddicht natuurlijk. En 1,80 meter lang. Aan de kant van de regenpijp zitten er zelfs twéé spleten, aan weerskanten van de regenpijp, dus dat moet een speciale constructie worden. In mijn hoofd vormt zich een beeld, hoe zoiets er uit moet komen te zien. Ik graaf door m’n geheugen… wat ligt er allemaal voor bruikbaars rond te slingeren in huis?

Het schiet me ineens te binnen. Ik heb de gordijnen bewaard uit het vorige huis. Ongeveer dezelfde kleur als de buitenmuur en de tuinkast, perfect!! Daar moet iets mee te doen zijn… Na wat zoeken vind ik twee oude kussens. Die gaan gesloopt worden! En die luchtkussentjes die ik bewaard heb uit een verpakking – ja echt ik ben een hoarder… zolang het in mijn huis ligt, vervuilt het de wereld niet 😉 – die passen denk ik ook wel.

Ik ga aan de slag en naai van een stuk gordijn twee slangen; een brede en een dubbele voor om de regenpijp. Met een stok prop ik stukjes kussen erin, en de smalste vul ik deels met de luchtkussentjes. Tadaa!!!

… hmm, misschien had ik die verbleekte zoom beter aan de binnenkant kunnen laten zitten….

Waarschijnlijk is dit zo’n beetje het meest absurde wat ik ooit heb gemaakt. Tuintochtstoppers. Tegen tocht. Buiten. *Ahum*.🤭

Nu moet het nog even droog worden. En een graadje of 14. Met noordoostenwind.

Tja. Zul je zien dat het nu ineens wèl zomer wordt.