Afwijkingen vind ik interessant. Misschien omdat ze iets leerzaams kunnen vertellen, je gedachten kunnen veranderen, je kijk kunnen verbreden. Maar misschien is het ook gewoon omdat ik zelf een paar afwijkingen heb… 😉

Het is half oktober. We hebben een schitterende zomer achter de rug, met veel warme dagen, zonnige dagen, droge dagen. De seizoenen zijn ieder jaar een beetje anders, en de planten doen het ook ieder jaar een beetje anders. In deze maand zijn normaal gesproken de meeste soorten uitgebloeid. Als ik door de tuin loop, valt me hier en daar een eenzaam bloemetje op, en juist die fascineren me… Onopvallend wordt er nog een enkel bloemetje geproduceerd, terwijl de soort al in een heel andere periode gebloeid heeft. En toch heeft kennelijk een enkel plantje z’n eigen, afwijkende schema. Daar hou ik van. En dus bestudeer ik regelmatig de patronen in het groeien en bloeien in mijn ‘achterpostzegel’.

Sommige plantjes zijn misschien pas deze zomer opgekomen, uit eigen zaad, en doen een poging om toch op de valreep te bloeien dit jaar. Andere exemplaren wagen zich misschien na een eerdere bloei nog aan een tweede. Een greep uit de tuin:

De spaanse margriet bloeit wel vaker lang door, maar dit exemplaar besluit ineens toch nog te bloeien op wat overblijfselen van een plant van vorig jaar, die ik dood waande…

spaanse margriet

Dit leeuwenbekje vind ik ook bijzonder. Is dit voorjaar aan komen waaien, en in een paar maanden tijd staan er nu al drie planten die steeds weer opnieuw bloeien…

leeuwenbekje

Ik hou sowieso van planten, maar deze eigenwijze exemplaren met hun eigen schema krijgen van mij extra bewondering… 😁