Tijdens onze minivakantie op de Veluwe hebben we heel wat afgewandeld en -gefietst. Dat was natuurlijk een uitgelezen kans om onderweg te spieden wat ik voor plantjes en beestjes zie. Want soms zie je iets onverwachts…
Als ik even van de fiets afstap bij een routebord in het bos, zie ik vlak voor me iets uit de grond komen. Eerst denk ik aan een hond, oh nee dat is raar, dan aan een das of zoiets, nee ook niet, maar als het steeds groter wordt en er begint nog meer te bewegen, zie ik het: het zijn zwijntjes! Ik pak m’n cameraatje en probeer een plaatje te schieten, maar zoals gewoonlijk hapert het toestel. Er komen mensen aanfietsen, die mij zien staan fotograferen en prompt allemaal stoppen. Bij het knallen van de uitklappende fietsstandaards schieten de zwijntjes het dichte struikgewas in… helaas. Maar ik heb wild gezien!
Hierna realiseer ik me pas dat het inderdaad wel degelijk de zwijnen zijn, die voor al die gaten in de grond zorgen. Het is me gisteren al opgevallen hoe de grond overal omgewoeld is, en ik twijfelde of dat allemaal het werk zou kunnen zijn van een paar zwijnen. Maar als ik het even opzoek, blijkt dat het er duizenden zijn! En duizenden teveel, zonder natuurlijke vijanden. Ze worden dan ook al een paar jaar systematisch afgeschoten. Door het gewroet en gegraaf gaat de begroeiing van de bodem dood, en daarmee ook de insecten en ander bodemleven, en dus de vogels, en wordt de voedselketen verstoord. Die wolven moeten dringend beter hun best gaan doen, en zwijn eten in plaats van schaap!
… omgewoelde grond... 
… nog meer omgewoelde grond… 
… echt, heel veel omgewoelde grond…
Het grappige is: als ik de volgende dag – nu te voet – ineens het punt herken waar ik gisteren de zwijntjes zag… zie ik ze wéér! Helaas worden ze ook weer op dezelfde manier door de aankomende fietsers weggejaagd, maar ze hebben duidelijk voorkeur voor dit plekje…
Onderweg kom ik allerlei sporen tegen, die ik maar moeilijk kan herkennen. Deze staan bijvoorbeeld ver uit elkaar, en het lijkt alsof de achterpootafdruk over de voorpoot heen gaat, dus ik denk aan een ree of edelhert.
Maar als ik dan deze zie, zo klein en scherp, zal dit eerder die afdruk van een ree zijn…
Dit plukje haar moet van een wild zwijn zijn. Vind ik.
Poepjes zijn ook altijd zo moeilijk… De uitgepoepte besjes zijn toch wel door een ree heen gegaan, denk ik.
En over poepjes – met mestkevers – gesproken… Ik zie ongelooflijke aantallen mestkevers! Werkelijk, ze kruipen met tientallen tegelijk over de paden – en worden ook in groten getale platgetrapt! Overal glinsteren de donkerblauwe vleugelschildjes… Vorig jaar was er kennelijk ook al zo’n onverklaarbare hoos van die beestjes, maar dat is toen langs me heen gegaan.
Ik zie een kleine vuurvlinder, en het lukt nog net om ‘m met de telefoon te fotograferen…
Deze vuurwants verdiende ook een plaatje. Gewoon omdat ze zo mooi getekend zijn!
Wat vind jij?