Het is winter. Op de kalender dan. De natuur lijkt er niet zo zeker van te zijn. Is dit nou normaal aan het worden? In deze tijd hebben de planten niet echt mijn aandacht, ze zijn in rust of hebben zich teruggetrokken onder de grond. Maar tot mijn verbazing zijn er toch weer een paar vreemde uitzonderingen. Zijn ze te laat of te vroeg?
Als ik – en ja, ik was er een keertje vroeg bij dit jaar – begin december de lichtjes in de kronkelhazelaar hang, zie ik dat hij al begint te bloeien! Dat hoort eigenlijk pas in februari/maart. Helaas voor de hooikoortspatiënten…
Ik kan nooit planten weggooien, dus als ik een bolchrysant in een pot heb moet ‘ie echt wel heel erg niet z’n best doen, wil ‘ie op de composthoop belanden: ik blijf hoop houden. En ja hoor, de potten van vorig jaar kregen in de loop van de zomer weer blaadjes. De bloemknopjes waren nog niet overtuigend. Maar vervolgens zijn ze helemaal enthousiast en beginnen in november gewoon alsnog te bloeien!
De klimroos heeft een zeer enerverend jaar achter de rug, dat vertelde ik al eerder in Tuin update: nieuwe bloemetjes! en Tuin update: De Grote Droogte. Wat ik niet had verwacht is begin december nog bloemen aan te treffen… De foto van de bloemknop is van eind december!
In de jaren 70 riep cabaretier Herman Berkien in onvervalst Utrechts: “ááchterlijke gláádioal!!” en daar moet ik meteen aan denken als ik deze in de knop zie staan op 23 december. Dit is toch niet de tijd voor gladiolen… de vierdaagse is allááng voorbij!
Ook in pot en overenthousiast: deze rozemarijn. Als je als mediterrane plant in Nederland eind december aanziet voor het voorjaar…
De irissen die ik afgelopen voorjaar heb geplant, hebben maar heel kort gebloeid. Ik hoopte dat ze het in het tweede jaar beter zouden doen. Maar of het nou een goed teken is dat ze nu al uit de grond komen… ik betwijfel het.
Laat in het voorjaar heb ik de laatste aanwinst geplant, uit de Tuinen van Appeltern: een acanthus. Ik was vastbesloten dat het enige vrije plekje bewoond moest gaan worden door een acanthus, ook al is de ligging in de schaduw niet ideaal. Ik verwachtte dus sowieso weinig bloei. Maar dat ‘ie zo uitbundig zou groeien is een verrassing. Hij is niet alleen enorm geworden, maar staat gewoon helemaal groen te wezen. De foto is uit november, en hij staat er op de eerste dag van het nieuwe jaar nog precies zo bij!
En zo is zo’n tuintje ook in de winter onderhoudend!😁
Of ik dit nu eigenlijk heel serieus en zwaar op moet vatten weet ik niet. De klimaatverandering en met name de door ons zelf veroorzaakte vervuiling is natuurlijk heel ernstig, en daar moeten we ècht wel bij – en voor – stilstaan. Dat móet anders.
Maar het feit dat het klimaat altijd veranderlijk is en de natuur om ons heen ook, moeten we gewoon leren accepteren. Nature rules!🍃🍂🌎
Wat vind jij?