Brrr, het is vreselijk koud en nat en ik heb geen zin! Maar ja, wie fit wil zijn… Ik heb al een paar keer geschreven over de pluspunten van joggen, en ik lees pas nog allerlei blogs met positieve lijstjes (*)… In het kader van ‘omdenken’ moet ik er zelf dan toch ook aan – en in – geloven. Misschien valt het zomaar wel mee.
Donkere wolken pakken zich samen. Een blik op de buienradar en de moed zinkt me in de hardloopschoenen. Het is één en al nattigheid. Mijn inmiddels chronisch aandoende pijn in m’n rug, heup en bovenbeen helpt me ook niet over die drempel. Maar: ik ga! Omdenken! En dan….
- Het is droog als ik de deur uit ga. En ondanks de donkere wolken om me heen…. blijft het dat even! In the pocket!
- Sterker nog, ik loop op een gegeven moment met een heel stuk blauwe lucht pal boven me, en… een lekker straaltje zon op m’n gezicht! Lekkerrrr.
- In de verte zie ik het flink naar beneden komen, maar ik wordt even getrakteerd op een prachtige dubbele regenboog… Wauw…
- De weilanden hangen vol met damp, mijn favoriete aanblik als het koel is. Van die mysterieuze wolkjes, waar je nog net de kop van een koe of schaap bovenuit ziet steken. Geniet ik van.
- Sh** deze plas is bevroren! Ik ga bijna onderuit op een stuk van het pad waar altijd plassen staan. Ik zie èn voel het nog net op tijd… Heel voorzichtig schuifel ik eroverheen en kom heelhuids in veiligheid. Pfoe… eh… yay!
- Meteen daarna komt er iemand aan fietsen, die ik waarschuw! Altijd een goed gevoel, om iemand te ‘redden’ 🙂
- Na een poosje lopen constateer ik dat mijn pijn niet erger wordt. De dagen dat ik niet loop wordt het niet minder, maar ik ben blij dat het ook niet verergert tijdens het joggen… dat is dan tenminste nog iets!
- Ik heb de nieuwe hartslagmeter van m’n man even meegepikt en ik zie dat mijn hartslag rond de 145 is. Dat lijkt misschien hoog, maar is voor mij een hele meevaller! Ik heb namelijk altijd een vrij hoge hartslag bij het joggen (en een vrij lage in rust) en ik ging er een beetje vanuit dat mijn conditie flink achteruit zou zijn gegaan afgelopen jaar, met die blessure. Dat valt me dus mee!
- Weer sh**! Zijn mijn landweggetjes voor twee weken afgesloten! Ergens op de route waag ik de gok en loop rechtdoor, ondanks het tijdelijke “doodlopende weg’-bord. En gelukkig kan ik aan het einde doorsteken en m’n route vervolgen! Da’s dan toch wéér een meevaller.
- En dan begint het te hozen. Koude, prikkende, winterse neerslag. Maar ik lach een beetje. Het tellen van m’n positiefjes heeft me zo vrolijk gemaakt dat het me niet meer kan schelen. Ik steek niet tussendoor, de kortste weg naar huis, maar loop gewoon lekker verder. Kan mij het schelen, dan maar nat.
Best lekker, dat omdenken!🙃
(*) … zoals bijvoorbeeld de lijstjes van Evi in 11 van mijn kleine loopgelukjes of Inge in 29 KLEINE LOOPGELUKJES DIE MIJ ALTIJD CRAZY HAPPY MAKEN
Wat vind jij?