Nee, ik kan niet met vakantie zonder diabetes. Die gaat altijd met me mee. Ook tijdens de afgelopen vakantie, waarover ik ook schreef in Groeten uit Chania, kwam de DM1 regelmatig een stempeltje drukken. Het is echt wel een verschil met een aantal jaren geleden, toen ik nog geen auto-immuun diabetes had. Sowieso ben ik sinds die tijd niet meer in de tropen geweest, maar pas ik mijn bestemmingen een beetje aan.

Inpakken

Het begint al bij het inpakken van een koffer. Er moet van alles mee. En dan in een ruime voorraad, zodat ik iets reserve heb. Eigenlijk is het advies om alles dubbel mee te nemen, voor het geval dat je op de één of andere manier je tas kwijtraakt, maar dat vind ik niet altijd nodig. Alles gaat wèl in m’n handbagage. De lage temperaturen in het ruim zijn sowieso niet goed voor insuline en meetspullen. En verder neem ik als backup ook m’n oude bloedglucosemeter mee met strips. M’n extra dextro en naaldencontainer kunnen wel in de koffer.

Dus mijn diabetespaklijst is:

  • Freestyle Libre scanner
  • Nieuwe Freestyle Libre sensor(s), plus reserve sensor
  • Bloedglucosemeter (reserve) met meetstrips, prikpen en priknaalden
  • Insulinepennen (voor langwerkende en kortwerkende insuline)
  • Injectienaalden
  • Reserve ampullen langwerkende en kortwerkende insuline
  • Naaldencontainer (om de gebruikte naalden weg te gooien)
  • Frio koeltasje voor de insuline
  • Diabetesdagboekje
  • Documenten voor douane/arts/apotheek
  • Dextrotabletten
  • Wat noodreepjes

Zo, ik ben er klaar voor!

Plannen

Vakantie is doen waar je zin in hebt, wanneer je daar zin in hebt. En alles loslaten. Ontspannen. Zoals ik al beschreef in Waarom spontaan en diabetes niet samengaan is het lastige van diabetes, dat je er altijd over na moet denken. Ik wil in het moment zijn, maar ik moet toch altijd vooruit èn terug kijken. De afgelopen 24 uur èn de komende 24 uur moet ik in gedachten houden als ik mijn bloedglucosewaarden enigszins wil kunnen regelen. En dat staat voor mij min of meer haaks op het vakantiegevoel. Ik wil dingen spontaan doen en niet van tevoren bedenken. Hier een beetje zwemmen? Daar een hapje eten? Nog een stukje verder wandelen? Als ik net een flinke dosis insuline heb gespoten voor m’n ontbijt, zit die flinke wandeltocht er even niet meer in. Ik moet dus bij het ontbijt al bedenken wat ik waarschijnlijk daarna ga doen. En ga zo maar door. Gedurende de dag moet ik op de tijd letten, want een wandeling van 5 uur werkt bij de volgende dosis langer door dan eentje van 2 uur.

Koolhydraten

Op de tijd letten, dat moet ik altijd wel een beetje, om hypo’s vóór te zijn. Dat is nog net weer wat lastiger als je in het buitenland bent en de omstandigheden anders zijn. Zo eet ik bijvoorbeeld vaak dingen waarvan ik geen idee heb wat er aan koolhydraten in zit. Sowieso is het lastig om ‘gezonde’ gerechten of snacks te vinden. Vaak worden (goedkopere) koolhydraten (of vetten) toegevoegd om een vol gevoel te geven, lijkt het. Pasta in de salade, brood in de soep, rijst in de gevulde groente. Ik merk in ieder geval aan mijn waardes dat ik veel meer koolhydraten binnenkrijg dan thuis, ondanks alle beweging. Zo heb ik een paar dagen verse jus d’orange gedronken bij het ontbijt – gezwicht door het vakantiesfeertje – maar daar ben ik maar weer snel mee gestopt…

Warmte

Door de warmte zou je minder insuline nodig hebben, dat zeggen ze. Bij mij werkt dat op de één of andere manier toch anders. Bloedheet èn wandelen, en dan toch te hoge waardes hebben… Ik snap er niks van, maar ja. Het enige wat ik kan bedenken is dat ik dan te weinig drink? Blijven opletten dus.

Die warmte, daar moet je wel rekening mee houden wat betreft het bewaren van je insuline. Als deze namelijk te warm wordt (boven 25°) is ‘ie niet meer te gebruiken. Ik heb van die kleine koeltasjes met gelkorrels, van Frio, die je nat maakt, waarna de verdamping voor een koele inhoud zorgt. Zolang ik ‘m niet pal in de zon leg, kan ik daarmee m’n insulinepennen de hele dag koel houden. Ik hang ‘m meestal in een klein netje in mijn tas zodat er genoeg lucht bij komt; dan kan ‘ie z’n werk het beste doen.

Freestyle Libre

Dan de Freestyle Libre. Wat een geweldige verbetering als je zo’n ding hebt. Niks de-hele-dag-je-handen-ontsmetten-voor-een-vingerprik, gewoon even scannen! Zee, zout, zand, geen probleem. Ook het zwemmen gaat prima, hij blijft goed zitten. Hooguit heeft ‘ie wat minder ‘grip’ als ik na de vakantie begin te vervellen, wat ik oplos met een stukje doorzichtige leukoplast 😉 . En met al die onvoorspelbare waardes tijdens de vakantie is het ideaal als je gewoon 20 metingen per dag kunt doen. Wel zo veilig.

Grappig trouwens dat, hoewel ik de hele zomer met een duidelijk zichtbare Freestyle Libre loop, er nauwelijks mensen op reageren. In Griekenland daarentegen is het altijd raak! Ook deze vakantie word ik meerdere malen aangesproken wat dat ding op mijn arm is. Mijn Grieks is nou niet zo dat ik dat dan uitgebreid duidelijk kan maken, dus er volgt vaak een gesprekje in het Engels, in een poging om het uit te leggen.

Binnenkort heb ik weer de kwartaalcontrole, en zal mijn HbA1c – een getal dat iets zegt over je gemiddelde bloedsuikerspiegel afgelopen maanden – waarschijnlijk wat hoger zijn… Het zij zo. Natuurlijk wil ik zo lang mogelijk diabetescomplicaties uitstellen, maar genieten op vakantie is ook héél belangrijk!