Vogels en zo

Pokpokpok… hoor ik ineens. Als ik opkijk, zie ik vlak voor me een specht tegen m’n insectenhotel tikken. Wauw, wat gaaf! Natuurlijk – zoals altijd – ben ik te laat om een foto te maken. Weer geen bewijs. En ook al was ik op tijd geweest, dan was de kans klein dat het een goeie foto was geworden, met mijn pocketcamera.

Zo veel vogeltjes komen op bezoek in de tuin, en het lukt me zelden. Ze zijn ook zo snel! Soms probeer ik er eentje op te wachten met de camera in de aanslag, maar dan komen ze natuurlijk lekker niet. Het is eigenlijk vooral leuk om ze te zien, die foto is niet zo belangrijk. Maar als ik de schitterende foto’s zie van fotografen – op twitter of blogs – die het ècht kunnen, en met goeie spullen, word ik enthousiast. De details van zo’n vogeltje zijn prachtig!

Helaas niet voor mij weggelegd dus. Ik geniet als ze er zijn, en probeer hier en daar een plaatje te schieten.

Gewoon omdat ik ze schattig vind. Dus hierbij: een verzameling beroerde foto’s. 😉

Deze merel zit bijvoorbeeld – in augustus – dagen achterelkaar te schooien onder mijn riet. En komt dan op mijn ministruikje zitten om, heel bescheiden, 2 of 3 bosbessen te plukken, meer niet. Ondertussen zit ‘ie me aan te kijken – maar wat zou-ie nou precies willen zeggen? Misschien dat ‘ie net naar de kapper is geweest? Moet je die veertjes zien achterop z’n kop!

Roodborstjes zijn ook zo leuk. Ik zie ze zowel in de zomer als in de winter in de tuin, maar lees dat dat niet dezelfde gast is! We schijnen wintergasten te hebben uit het noorden, terwijl “onze” roodborstjes verder naar het zuiden overwinteren. Bij mij springen ze altijd andersom als ik een foto maak….

Koolmeesjes zie je echt heel veel. Ze broeden wel eens in ons vogelhuisje, maar niet ieder jaar. Ik zie ze er wel vaak in gaan; ik denk dat ze er soms slapen.

Nog leuker vind ik pimpelmeesjes. Op de één of andere manier vind ik ze er iets zachtaardiger uitzien dan koolmeesjes. Vooral de jonkies zijn zulke schattige donsballetjes… Ik zou graag weer eens een nestje in de tuin hebben!

Wie deze verloren heeft weet ik niet… Piepklein, een paar centimeter, en helemaal blauw aan beide kanten.

Toppunt van schattig zijn natuurlijk winterkoninkjes! Zo klein, en dat pedante staartje… Regelmatig komt deze even scharrelen, maar hij (of zij?) is te snel voor me! Stilzitten is er niet bij. Eén keertje lukt het me om een paar foto’s te maken, van afstand, in het halfdonker in de ochtend. Bijna niet te zien, dus ik heb ze even automatisch bewerkt om ze wat lichter te maken.

Die vreemde exotische vogels komen ook dagelijks langs, daar schreef ik eerder over. Die kleuren nodigen zó uit, en dat gedrag… Hier zit er eentje ongegeneerd te schransen, en er zit er op een gegeven moment eentje gewoon te slapen notabene! Met z’n kop onder z’n vleugel!

Om ze te vriend te houden zet ik regelmatig iets lekkers voor ze neer. Als het straks vriest staat er steeds een bakje water voor ze. En het idee van discovering om vet in dennenappels te smeren vind ik ook heel leuk! Ik ga binnenkort zelf ook iets maken… 😀

Tip: kijk eens naar de prachtige foto’s van Carl Bovis (Twitter: @CarlBovisNature)