Wat een heerlijk lenteweer! Ik kijk de plantjes zo’n beetje de grond uit, ik speur naar beestjes… wat valt er al te zien? In de conifeer spot ik, naast elkaar in de zon, twee schildwantsen. Twee? Dat gebeurt me niet… Verder lezen →
Ik zit met gesloten ogen en stel me voor dat een berg ben. Ik hou van deze meditatie. Ik ben een berg. Een berg van rust. Met een brede voet, stevig verankerd. Glinsterende sneeuw op mijn top, bomen op mijn… Verder lezen →
Bij een prachtige zonsopgang (misschien vanwege het meegewaaide Saharazand, wie weet) lopen het lief en ik een rondje te joggen door de polder. Zoals altijd probeer ik verwoed de vogelgeluiden te onthouden die ik hoor, vastbesloten om thuis op te… Verder lezen →
Het loopt op z´n eind, de nog-net-niet-koude-golf. Het dooit, en langzaamaan zal het wit weer plaats maken voor grauwe modderige velden. Gek is dat, met zo’n laag sneeuw lijkt alles veel schoner, helderder, positiever. De nachten zijn lichter, ieder zweempje… Verder lezen →
Er gaat geen dag voorbij of ik leer wel iets. Vandaag loop ik langs een brede bevroren sloot met nog een klein ‘wak’, waar het wemelt van de eenden, zwanen en meerkoeten. Ze zwemmen een beetje om elkaar heen, alsof… Verder lezen →
Het is net alsof ik weer een kind ben, zo voelt het. Heerlijk ingepakt, muts, wanten, boots, thermobroek en een paar truien over elkaar… en dan de eerste zachte stappen in de dikke laag sneeuw voor de deur. Oeoeoeoe… wat… Verder lezen →
Het is dit jaar populairder dan ooit. Tja, als je dan toch achter je lockdowngeraniums zit, naar buiten starend met dat grauwe weer, kun je net zo goed iets nuttigs doen. Dus en masse geeft iedereen zich op voor De… Verder lezen →
… Gaapt. Opent langzaam knipperend de ogen. Komt overeind en bolt de rug. Rekt zich uit, met gestrekte voorpoten, holt dan de rug en strekt de achterpoten. Gaat rechtop zitten, achterpoten onder zich, voorpoten keurig gesloten tegen elkaar aan. Kijkt… Verder lezen →
Als ik ‘s morgens uit het raam kijk, ben ik verrast door de heldere hemel. Dat had ik niet verwacht! Er schiet gelijk van alles door m’n hoofd: wat kan ik vandaag eens gaan doen? Hoe kan ik van deze… Verder lezen →
Net voordat het donker wordt, lopen we samen nog een rondje door de polder. We zijn bijna weer thuis, als we toch nog maar een laatste paadje naar links inslaan, omdat het rechtdoor één en al modder is. Het stormt… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑