Dit is blogpost nummer 200. Wat doet dat er nou toe, zou je zeggen. Maar ik denk meteen ‘oh daar moet ik iets bijzonders van maken’! Want ik heb een cijfer-tic. Eén van mijn vele. Al heb ik ze dan… Verder lezen →
Vandaag ga ik op eendenjacht. Ik wil een vreemde eend zien. Een soortgenoot dus hahaha. Maar serieus, ik zie dat er op waarneming.nl allerlei interessante anders-dan-gewone-eenden gemeld worden, en die wil ik ook wel eens zien. Pocketcamera en kijkertje in… Verder lezen →
Vandaag heb ik weer eens mazzel. Precies op het goede moment doe ik de gordijnen open. Gefascineerd staar ik naar de prachtige kleuren. Waaauww. Oh, en ook nog snel een foto maken, voordat het weg is! Een paar minuten later… Verder lezen →
Neenee, dit gaat helemaal niet over het befaamde album van Genesis! En eigenlijk ook niet over een aflopend aantal, maar juist een oplopend… Maar die titel schiet gewoon steeds door m’n hoofd. En wel hierom. Ik heb al eens vaker… Verder lezen →
Wat een heerlijk lenteweer! Ik kijk de plantjes zo’n beetje de grond uit, ik speur naar beestjes… wat valt er al te zien? In de conifeer spot ik, naast elkaar in de zon, twee schildwantsen. Twee? Dat gebeurt me niet… Verder lezen →
Ik zit met gesloten ogen en stel me voor dat een berg ben. Ik hou van deze meditatie. Ik ben een berg. Een berg van rust. Met een brede voet, stevig verankerd. Glinsterende sneeuw op mijn top, bomen op mijn… Verder lezen →
Bij een prachtige zonsopgang (misschien vanwege het meegewaaide Saharazand, wie weet) lopen het lief en ik een rondje te joggen door de polder. Zoals altijd probeer ik verwoed de vogelgeluiden te onthouden die ik hoor, vastbesloten om thuis op te… Verder lezen →
Het loopt op z´n eind, de nog-net-niet-koude-golf. Het dooit, en langzaamaan zal het wit weer plaats maken voor grauwe modderige velden. Gek is dat, met zo’n laag sneeuw lijkt alles veel schoner, helderder, positiever. De nachten zijn lichter, ieder zweempje… Verder lezen →
Er gaat geen dag voorbij of ik leer wel iets. Vandaag loop ik langs een brede bevroren sloot met nog een klein ‘wak’, waar het wemelt van de eenden, zwanen en meerkoeten. Ze zwemmen een beetje om elkaar heen, alsof… Verder lezen →
Het is net alsof ik weer een kind ben, zo voelt het. Heerlijk ingepakt, muts, wanten, boots, thermobroek en een paar truien over elkaar… en dan de eerste zachte stappen in de dikke laag sneeuw voor de deur. Oeoeoeoe… wat… Verder lezen →
© 2025 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑