Zo. We zijn weer aan een nieuw jaar begonnen. Het voelt een beetje als een schone lei of zo, zo’n nieuw jaar. Hoewel alles eigenlijk gewoon doorgaat waar het gebleven was. En het enige is dat het jaartal veranderd is…. Verder lezen →
Voor jou, als je hier wel eens meeleest. Voor jou, als je mijn voorliefde deelt voor tekenen, of natuurfoto’s, tuinbloemetjes en beestjes, het milieu, of ook gewoon overal over nadenkt. Voor jou, als je soms jezelf herkent in mijn rare… Verder lezen →
Altijd een vol hoofd, ik word er doodmoe van. Ik ben dan misschien niet mijn gedachten, maar ik heb er wel heel veel. Zelfs als ik slaap. Ik word wakker en kan gelijk hele verhalen vertellen over wat ik allemaal… Verder lezen →
Zo, even naar buiten. Het zonnetje komt er net door, dus ik trek snel m’n jas aan voor een lekkere wandeling. Want veel alternatieven zijn er op het moment niet. Het is dan ook drukker dan normaal, op de paden… Verder lezen →
Eigenlijk hou ik wel van testen. Tenminste, als daaruit – liefst in harde cijfers – blijkt dat ik iets kan. Iets weet. Iets goed doe. Of in orde ben. Hoe concreter en absoluter, hoe beter. Een vinkje, een goed cijfer,… Verder lezen →
Het is eind november. De temperatuur is ‘s nachts al een paar keer tot onder het vriespunt gedaald. En daar, in de halfkale afstervende border, staat ie te bloeien. Die ene geum. De zonderling. Je weet het natuurlijk nooit, met… Verder lezen →
Inderdaad, er is zelfs een begrip voor. En een speciale dag. En eigenlijk weten we allemaal hoe het werkt, is het onderdeel van ons zijn, maar… gek genoeg vergeten we het wel eens. Ik tenminste, als ik weer eens verzonken… Verder lezen →
Helden zijn te gek. Ik hou van helden. Fictieve helden, die against the odds met hun bijzondere talent weten te winnen. Of op geniale wijze het mysterie weten te ontrafelen. Of tegenslagen te boven komen. Maar ook real-life helden. Ik… Verder lezen →
Ik sta voor het raam om nog een laatste straaltje zon op m’n gezicht op te vangen, voordat de wolken het heerlijke licht weer blokkeren. Onder de appelboom zie ik een merel scharrelen, die tussendoor steeds met een schuin koppie… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑