mijn creative zelfhulp blog bij (on)alledaagsheid

Categorie ZELFBLOGMENU

Redder in nood…

Bij een prachtige zonsopgang (misschien vanwege het meegewaaide Saharazand, wie weet) lopen het lief en ik een rondje te joggen door de polder. Zoals altijd probeer ik verwoed de vogelgeluiden te onthouden die ik hoor, vastbesloten om thuis op te… Verder lezen →

Dooi dan maar…

Het loopt op z´n eind, de nog-net-niet-koude-golf. Het dooit, en langzaamaan zal het wit weer plaats maken voor grauwe modderige velden. Gek is dat, met zo’n laag sneeuw lijkt alles veel schoner, helderder, positiever. De nachten zijn lichter, ieder zweempje… Verder lezen →

Boomhoentjes?

Er gaat geen dag voorbij of ik leer wel iets. Vandaag loop ik langs een brede bevroren sloot met nog een klein ‘wak’, waar het wemelt van de eenden, zwanen en meerkoeten. Ze zwemmen een beetje om elkaar heen, alsof… Verder lezen →

Wat een beetje sneeuw kan doen…

Het is net alsof ik weer een kind ben, zo voelt het. Heerlijk ingepakt, muts, wanten, boots, thermobroek en een paar truien over elkaar… en dan de eerste zachte stappen in de dikke laag sneeuw voor de deur. Oeoeoeoe… wat… Verder lezen →

Gevleugelde vriendjes (11) – En tèllen dat we deden… pfew!

Het is dit jaar populairder dan ooit. Tja, als je dan toch achter je lockdowngeraniums zit, naar buiten starend met dat grauwe weer, kun je net zo goed iets nuttigs doen. Dus en masse geeft iedereen zich op voor De… Verder lezen →

Huiskat

… Gaapt. Opent langzaam knipperend de ogen. Komt overeind en bolt de rug. Rekt zich uit, met gestrekte voorpoten, holt dan de rug en strekt de achterpoten. Gaat rechtop zitten, achterpoten onder zich, voorpoten keurig gesloten tegen elkaar aan. Kijkt… Verder lezen →

Suikervrees

Ik weet het heus wel: suiker is niet goed voor je. Dat is er inmiddels zoooo ingeramd, suiker is DE nieuwe duivel. De enige echte nummer één veroorzaker van alle ellendige welvaartsziekten. Neem gerust nog een lepel vet, liefst dierlijk… Verder lezen →

Feeling like a Happy Cloud…

Als ik ‘s morgens uit het raam kijk, ben ik verrast door de heldere hemel. Dat had ik niet verwacht! Er schiet gelijk van alles door m’n hoofd: wat kan ik vandaag eens gaan doen? Hoe kan ik van deze… Verder lezen →

Gevleugelde vriendjes (10) – Een blauwe flits!

Net voordat het donker wordt, lopen we samen nog een rondje door de polder. We zijn bijna weer thuis, als we toch nog maar een laatste paadje naar links inslaan, omdat het rechtdoor één en al modder is. Het stormt… Verder lezen →

Van wandelen en veranderen

Zo. We zijn weer aan een nieuw jaar begonnen. Het voelt een beetje als een schone lei of zo, zo’n nieuw jaar. Hoewel alles eigenlijk gewoon doorgaat waar het gebleven was. En het enige is dat het jaartal veranderd is…. Verder lezen →

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress

Thema door Anders NorenOmhoog ↑