Het is een jaar of twee geleden dat ik mijn eerste kolibrievlinder in de tuin zag. Hoewel ze voor “algemeen voorkomend” doorgaan, was ik helemaal in de wolken. Wat een leuk beestje! Een nachtvlinder, die overdag vliegt. Sowieso ben ik weg van kolibries, dus een vlinder met zo’n naam heeft gelijk m’n aandacht. En inderdaad, hij vliegt nèt zo. Heel even stil in de lucht hangend voor ieder bloemkelkje, om vervolgens vliegensvlug zigzaggend van de ene naar de andere bloem te dansen.

Vorig jaar zag ik er niet ééntje, helaas. Ik zal wel de verkeerde bloemen hebben, denk ik dan. Hij kwam destijds op de tiarella af, en die doet het niet zo goed, met slechts een paar schamele bloeistengels. Tja, daar zou ik ook niet voor langskomen.

En dit jaar… zie ik er eerst eentje in de tuin van vrienden. En de volgende dag bij mij! In de lavendel crosst hij heen en weer. Het lukt natuurlijk voor geen meter om een foto te maken… wat een zenuwlijer! Dus ik hou het maar bij kijken.

Nog een dag of twee later is ie d’r weer. Weer komt ie van de lavendel snoepen. Omhoog, omlaag, links, rechts, toch weer links, weer omlaag, naar rechts… waaaahh dat beest is niet te volgen! Een kolibrie hangt tenminste nog af en toe stil… M’n pocketcamera kan helemaal niet autofocussen op dat hyperactieve gebeweeg. Ik probeer dan maar een filmpje te maken, misschien is daar nog wat op te zien.

Hmm. Om nou te zeggen dat het interessant geworden is, nee. Hooguit kun je vaststellen dat het beestje vliegt als een hysterische kolibrie, maar verder… Don’t quit the day job, zeggen ze dan… 😁