Hij is regelmatig voorbijgekomen in mijn reeks Tuinbeestjes-posts: de egel. Het stekelige beestje zou afschrikwekkend moeten zijn, met al zijn gevaarlijke uitsteeksels, maar eigenlijk vindt wel iedereen ze schattig… Zoals ze over de grond scharrelen, met hun gekussende pootjes, geluidjes makend terwijl ze knabbelen, ze hebben ondanks hun prikkelpak een hoge aaibaarheidsfactor.

Braaf zorg ik voor bladerhoopjes en andere schuilplaatsen, zet waterbakjes neer, en lever grote hoeveelheden slakken (nou ja, die besluiten zelf om in mijn hosta’s te wonen, zou ik ook doen als ik een slak was). Kattenvoer neerzetten doe ik niet, ik probeer juist buurkatten – die het heerlijk toeven vinden in die spannende tuin met al die vogeltjes en schuilplekken en klimbomen – te weren… tevergeefs dus. Maar voor de egels zou er genoeg voedsel moeten zijn, lijkt me, dus ik neem het risico liever niet dat ik ze iets verkeerds geef.

Als beloning vind ik af en toe een poepje. Of een pootafdrukje. Of er komt er zowaar eentje langsscharrelen terwijl ik in de tuin bezig ben. Dat zijn ware geluksmomentjes…

Maar vandaag vind ik iets anders. Ik lig half onder een struik om de iets te wild uitlopende alsem in te tomen, als ik iets stekelig zie liggen. *>Slik<*. Het is een egel. Of beter gezegd: het was een egel. Het is nu alleen nog maar een stekelhuid. Shit!!!! Min één.

Wat is hier gebeurd?!?

Er ligt geen skelet, dus het beestje is vermoedelijk ergens anders vermoord. Het ziet er in ieder geval niet naar uit dat hij ter plekke van de honger is gestorven. Of zou dat toch kunnen, en is de rest door een voorbijkomende aaseter opgegeten? Of… heeft een roofvogel hem levend te pakken gekregen? Of een vos? Die lopen hier tegenwoordig zelfs van tijd tot tijd door de straat, op zoek naar een konijntje in een tuinhok of zo. Of misschien een brutale hond? Dassen hebben we hier niet. Een marter- of bunzingachtig beest? Een kat waagt zich er denk ik niet aan, die zijn te schijterig. En hoe komt dat stekelvel bij mij onder een struik te liggen?

Hmm… Het mysterie zal nooit worden opgelost, vrees ik.