mijn creative zelfhulp blog bij (on)alledaagsheid

Categorie Life&Mind

Uit eigen pot – een update…

Het was een probeersel, mijn moestuin-in-potten. Inmiddels staat het spul zo’n beetje af te sterven, dus de tijd is rijp – die wel, ja 😉 – voor een korte update. Wat betreft de courgettes ben ik er nog niet uit…. Verder lezen →

Joggen als een idioot

Het is tijd om voorzichtig aan weer een beetje te gaan joggen. Nadat ik twee maanden geleden mijn pols brak – en er vervolgens ook nog eens een keer op viel – heb ik het maar even laten zitten, wat… Verder lezen →

Ongeluk zit soms óók nog in een klein… gat!

Als je dan denkt dat het ergste voorbij is. Het gips is eraf, de ergste pijn ook, het gaat de goede kant op. Dus besluiten we dat we onszelf trakteren op een vakantie. Het is gewoon ècht nodig, we hebben… Verder lezen →

Over wachten en verwachtingen

Niet normáál gewoon, het gips mag er straks al weer af! Wat vliegen de weken voorbij. Ik weet nog dat ik dacht: wat vréééselijk, minimaal vijf weken gehandicapt! En ook: nou ja, als ik dan niks kan, met m’n pols… Verder lezen →

Rotte appel

Ik pak een appel van de fruitschaal. Blèèhh!! Hij geeft mee tussen m’n vingers…. Die is helemaal rot! Terwijl ik de deksel van het gft-verzamelbakje optil, schiet me ineens iets te binnen. Wie houden er van rot fruit? Vlinders! De… Verder lezen →

Onverwacht Oostvoorne

Het is niet helemaal wat ik voor ogen had, deze maand. Ik dacht meer aan lange fietstochten en andere sportieve activiteiten op hier en daar dagjes vrij. Maar met een pols in het gips is de keuze aan activiteiten ineens… Verder lezen →

Ho(ohmmmm)mmels…

Ondanks de slechte voorspellingen, piept er af en toe een straaltje zon tussen de wolken door. Ik doe de tuindeuren open en loop naar buiten. Diep inademen. Langzaam uitademen. Even lucht. Want ik voel me opgesloten. Mijn hoofd draait overuren,… Verder lezen →

Mug

Op de één of ander manier zitten ze erop te loeren, die insecten: zo gauw ik het raam open doe vliegt er iets naar binnen. Meestal zo’n brommende vlieg, die lekker overal gaat zitten poepen. En dan lopen wij weer,… Verder lezen →

Niet klein te krijgen

Aangezien ik nogal van het experimenteren ben, gooi ik de kontjes van de bosuitjes nu een keertje niet weg. Nee, ik zet ze ik een bakje water. En ik gooi er ook een paar zó in de tuin, op plekjes… Verder lezen →

Het helpt een handje

Hoe handig het is, dat we twee handen hebben, daar sta je nooit zo bij stil. Totdat je er eentje niet mag gebruiken. Verbazingwekkend. En dus ga ik weer zitten tikken, want dat gaat wel met één hand. Als je… Verder lezen →

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2025 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress

Thema door Anders NorenOmhoog ↑