Als ik het gordijn open doe, moet ik even goed knipperen. Wauw! Vanuit de opkomende zon schieten de vliegtuigsporen alle kanten uit. Het lijkt wel een enorm vuurwerk. Is Zestienhoven net ontploft?!? Het is allemaal viezigheid natuurlijk, maar… wel fascinerend…. Verder lezen →
Het was een probeersel, mijn moestuin-in-potten. Inmiddels staat het spul zo’n beetje af te sterven, dus de tijd is rijp – die wel, ja 😉 – voor een korte update. Wat betreft de courgettes ben ik er nog niet uit…. Verder lezen →
Het is tijd om voorzichtig aan weer een beetje te gaan joggen. Nadat ik twee maanden geleden mijn pols brak – en er vervolgens ook nog eens een keer op viel – heb ik het maar even laten zitten, wat… Verder lezen →
Het heeft me een aantal jaren van wikken en wegen gekost. Acht jaar, om precies te zijn. Het leek me vreselijk, zo definitief en voor altijd aan iets vastzitten. Maar, zoals ik al eerder schreef: ik heb de knoop doorgehakt…. Verder lezen →
Als je dan denkt dat het ergste voorbij is. Het gips is eraf, de ergste pijn ook, het gaat de goede kant op. Dus besluiten we dat we onszelf trakteren op een vakantie. Het is gewoon ècht nodig, we hebben… Verder lezen →
Niet normáál gewoon, het gips mag er straks al weer af! Wat vliegen de weken voorbij. Ik weet nog dat ik dacht: wat vréééselijk, minimaal vijf weken gehandicapt! En ook: nou ja, als ik dan niks kan, met m’n pols… Verder lezen →
Ik pak een appel van de fruitschaal. Blèèhh!! Hij geeft mee tussen m’n vingers…. Die is helemaal rot! Terwijl ik de deksel van het gft-verzamelbakje optil, schiet me ineens iets te binnen. Wie houden er van rot fruit? Vlinders! De… Verder lezen →
Het is niet helemaal wat ik voor ogen had, deze maand. Ik dacht meer aan lange fietstochten en andere sportieve activiteiten op hier en daar dagjes vrij. Maar met een pols in het gips is de keuze aan activiteiten ineens… Verder lezen →
Ondanks de slechte voorspellingen, piept er af en toe een straaltje zon tussen de wolken door. Ik doe de tuindeuren open en loop naar buiten. Diep inademen. Langzaam uitademen. Even lucht. Want ik voel me opgesloten. Mijn hoofd draait overuren,… Verder lezen →
Op de één of ander manier zitten ze erop te loeren, die insecten: zo gauw ik het raam open doe vliegt er iets naar binnen. Meestal zo’n brommende vlieg, die lekker overal gaat zitten poepen. En dan lopen wij weer,… Verder lezen →
© 2024 Veroniqzelf — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑