Kersencriminaliteit

Het begon als een grapje, het kersenboompje. Sinds we via onze vrienden de fantastische Kordia kersen van Oike’s ontdekt hebben (niet normáál, het zijn gewoon gebakjes!) worden er ieder jaar in de oogstweek een paar bakken opgesmikkeld. We kunnen niet wachten tot het weer zover is. En als we bij toeval twee kleine Kordia boompjes spotten bij een kweker, moeten die gewoon mee! Al is het maar voor de gein, soort van symbolisch. Eentje voor onze Kordia-vrienden, en eentje voor het kale plekje in onze tuin. Maar ik weet heus wel dat het gedoemd is te mislukken. Het boompje heeft veel te weinig ruimte, te weinig zon, en geen andere kersenboompjes in de buurt voor de bevruchting (hoewel dat misschien niet nodig is)… nee, ik verwacht er weinig van.

Het boompje komt hier regelmatig langs in een blogje. Hoe hij eerst niet bloeit, daarna wel, hoe hij bijna bevriest, hoe hij onder de luizen zit… En hoe hij het eerste seizoen dat hij vruchtjes maakt, deze net zo hard allemaal weer laat vallen. Het is een zorgenkindje.

De overweldigende hoeveelheid luizen is hij weer teboven gekomen, en dit jaar schieten er veel meer lieveheersbeestjes te hulp. Misschien heeft mijn zelfgemaakte oorwurmenpotje ook geholpen. En natuurlijk de vogeltjes. Hij is al weer een aardig stukje gegroeid. Hij bloeit mooi, in de lente. En… hij maakt weer kleine vruchtjes! En die vruchtjes worden groter… en groter…

Dat ziet er toch werkelijk prachtig uit? Dat de natuur zoiets moois kan maken… Er vallen er een boel voortijdig af, maar er blijven d’r ook een aantal hangen. En dus borrelt er weer hoop… zou het? Een kers van eigen boom?

Al gauw blijkt de hoop ijdel. De aanval is ingezet. Ze kunnen niet eens wachten tot ze rijp zijn! Vooral de eksters en halsbandparkieten verdenk ik van het meedogenloze vandalisme.

Wat me stoort is vooral dat ze er alleen een hapje van nemen, nog voordat ie rijp is, en daarmee de hele kers verzieken. Eet dan tenminste je bord leeg!

Ik zie dat ik hier toch echt iets zal moeten doen, wil ik kans maken op een diep donkerrode rijpe Kordia uit eigen boom. Ik besluit om een koppeltje te beschermen met een klein stukje gaas, en nog een paar andere met wat stukjes vogelnet. Provisorisch zet ik het met wat knijpers vast.

De andere kersen gaan er stuk voor stuk aan. En zowaar plukken ze soms de hele vrucht, om ‘m netjes af te knabbelen. Het bewijsmateriaal ligt op het terras.

Dat blauwe vogelnet, daar hebben ze schijt aan. Gewoon een beetje duwen en dan er doorheen pikken, geen probleem.

Op dit moment lijken die twee in het kleine gaasje nog ongeschonden. Wat kleuren ze al mooi rood! Even afkloppen…

Ach, ik zal maar zeggen, de natuur wint het weer eens. En gelukkig maar. Zo hoort het ook.

Ik hoef in ieder geval geen loonbedrijf te bellen. 😁🤣