De peultjes blijken vooralsnog een goeie keuze, want bijna alle zaadjes zijn opgekomen. Ik heb er zelfs nog een paar extra bijgezet in de pot, die ook opgekomen zijn, al ijlen ze nu natuurlijk nog wat na op de rest. Binnenkort kan denk ik het vogelnetje eraf. Nu moet ik me dus gaan buigen over het vraagstuk hoe ik ze ga aanbinden, naarmate ze groter worden. Ik ben zo benieuwd hoe het gaat lopen… komen er straks bijen op de bloemen af, en ga ik m’n eigen peultjes kunnen oogsten…?

Met de tomaten en pepertjes gaat het minder goed. Ze wilden al niet goed kiemen tussen het keukenpapier, en ook in de hydrokorrels is er niet veel verbetering. De paar zaadjes die iets van kiem toonden, komen wel verder omhoog, maar meer is er niet te zien. Ik heb wel een paar druppels voeding toegevoegd, maar dat lijkt niet te mogen baten. Ofwel de kwaliteit van de zaden was niet goed, of er is iets anders mis. Ik ga dan maar een tweede poging wagen in aarde, buiten, maar ik verwacht er niet veel van. Misschien is dit een teken dat ik het bij inheemse soorten moet houden…

Intussen staan de dracaena’s binnenshuis nog in de nieuwe hydrokorrels, en ik kan er nog niet aan zien of ze het naar hun zin hebben of niet. Maar een andere verandering is er wel: ik ben van de rouwvliegjes af! De vervelende varenrouwmuggen zaten, behalve in de dracaena’s, ook in m’n citrusboompje, avocado en yucca. Die had ik afgedekt met plastic folie en voor het raam gezet op een koele plek, waarna ik iedere dag wel een paar mugjes tegen het raam kon platdrukken. En nu heeft het eindelijk z’n vruchten afgeworpen: ik ben van de rouwvliegjes af! Knock on wood… Dus vandaag was het tijd om die ramen een poetsbeurt te geven en ze te verlossen van al die lijkjes. Heerlijk, wat frist dat op!

Tenminste op één front een triomf…