Het is maart, dus ik ben nou niet bepaald bezig met paddenstoelen. Er valt, afgezien van het voeren van de vogels, in de tuin ook niet veel te doen. Maar de appelboom en de katsura moeten worden gesnoeid (>snik<), omdat ze anders veel te groot worden voor mijn kleine tuintje. En terwijl ik de takken sta klein te maken, valt m’n oog op een boomstronkje dat ik ooit gered heb uit een berg snoeihout achter het huis. Wat groeit daar nou?
De elfenbankjes had ik al eerder gezien. Maar nu zie ik ook één of andere blob, met zachte ronde kussentjes lijkt het… het ziet er een beetje zo uit als de weerschijnzwam die ik in de herfst heb gefotografeerd. Wat grappig!
En als ik dan nog dichterbij kijk, zie ik overal kleine zwarte vingertjes uit komen. Iiiieieie! Ik denk gelijk aan dodemansvingers, maar deze zijn echt piepklein dus waarschijnlijk zijn het geweizwammetjes. Ik moet inwendig hard lachen om mijn geklaag van afgelopen herfst, terwijl ik gewoon paddenstoelen in de tuin heb…. 😂
20 maart 2023 op 18:04
Zo zie je maar je hoeft niet altijd ver van huis 🙂 Erg leuk deze ontdekking.
21 maart 2023 op 10:29
Ja, ik moest wel een beetje om mezelf lachen… 😉
17 maart 2023 op 21:28
Een bijzondere vondst met die enge vingertjes. Iets vergelijkbaars heb ik zelf niet eerder gezien, geloof ik.
17 maart 2023 op 21:31
Apart hè. Alleen de “verse” vorm van geweizwammetjes zie ik wel eens in de herfst, maar deze heb ik ook nog nooit eerder gespot…
9 maart 2023 op 12:59
Op een stuk dood hout kan aardig wat leven de kop op steken, zo ook op dat stukje stam dat je hebt bewaard. Denk inderdaad dat de zwarte vingers geweizwammen geweest zijn die nu hun sporen hebben vrijgegeven.
9 maart 2023 op 21:35
Zo is het zelfs het kleinste stukje natuur interessant, vind ik!