Pagina 2 van 23
“Heb je niks te doen dan, verveel je je of zo?” vraagt de buurvrouw gekscherend, als ik sta uit te meten hoeveel potten er vóór het huis in het streepje zon zouden kunnen staan. Maar dat is het niet. Het… Verder lezen →
Diep ellendig kan ik me voelen, als het weer zo grijs en nat en onstuimig is. En als het stralend weer is… straal ik zelf ook! Op de één of andere manier heeft het weer belachelijk veel invloed op mijn… Verder lezen →
Even terug naar de zonverduistering. Ik werd even afgeleid door het verhaal van die tablets. Maar het was dus de bedoeling om, zonder mijn gezichtsvermogen te verliezen, iets te zien van de gedeeltelijke zonsverduistering. En misschien zelfs wel vast te… Verder lezen →
Het begint met de zonsverduistering. Als ik naar iets kijk wat ver buiten onze atmosfeer is, ben ik zeer gefascineerd. Het dringt dan weer even door hoe nietig wij zijn in het heelal, op deze planeet. Soms sta ik een… Verder lezen →
Niet alleen ikzelf ben blij met m’n tuintje, maar ook ondergrondse gasten lijken het naar hun zin te hebben. Overal vind ik mollengangen en hoopjes, en misschien hebben ze ook hier en daar een overleden plant op hun geweten… Als… Verder lezen →
We gaan met z’n tweetjes op pad, voor onze gebruikelijke jogronde door de polder. Niet ver van huis staat er, inmiddels al een paar weken, een schattig donkergrijs veulentje met z’n witte geappelde moeder in de wei. Ik roep wat… Verder lezen →
Het is over een paar dagen mijn jubileum: 8 jaar auto-immuun diabetes. Het hoort inmiddels bij me. De bekende rugzak die je nooit af kan doen. Ik ben er altijd mee bezig, vergeet het ook wel eens, vervloek het, negeer… Verder lezen →
Het is grijs en miezerig als ik op de fiets stap, om een boodschap te doen. Volgens de weersverwachting zou het droog zijn, maar de wolken hier denken er anders over. Ik vind het gek genoeg niet zo erg, het… Verder lezen →
Het bestaat nog niet. Bestond nog niet. Maar nu wel. Een tuintochtstopper. Ik heb het in de zoekbalk van de browser ingetikt, maar nee, niks. Ik ben dan ook uniek hè. Of knettergek, zo kun je het ook noemen. Ik… Verder lezen →
Het is nog steeds een beetje afzien, dat joggen van mij. Op het sportieve front dan. Topconditie en tempo blijven uit, pijntjes blijven komen. Maar toch is het leuk. Want het rondje door de polder, voor de weet-ik-niet-hoeveelste-keer, blijft gek… Verder lezen →