Het gaat nu toch echt gebeuren. Ik ga overstag. Ik ga aan de pomp. Maar nu nog besluiten welke… Help!

Sinds ik auto-immuundiabetes heb, wordt het me regelmatig ingefluisterd. Moet je geen insulinepomp? Maar ik moet er niet aan denken, dag en nacht zo’n ding aan je lijf, zo’n apparaat meedragen… Ik ben ook nogal lomp dus daar gaat waarschijnlijk van alles mis mee. Of het ding gaat stuk en ik ga dood. Of zo. Ik vind het gewoon eng.

Maar als ik realistisch ben, en kijk naar wat ik allemaal heb geprobeerd de afgelopen 8 jaar, zonder fantastische verbeteringen te behalen, kom ik er niet onderuit. Ik moet gewoon een pomp proberen. Er zijn tenslotte genoeg mensen die er al jaren mee rondlopen…

En dan begint het Grote Onderzoek. Want ik ben ik en natuurlijk moeten alle feiten boven tafel en op een rijtje voordat ik een keuze kan maken. En nee, dat valt niet mee! Het is ontzettend diep graven om de specificaties en features te achterhalen. Alsof het allemaal geheimen zijn – het is tenslotte een commercieel product 🤔. Gek genoeg is veel online informatie outdated… Hoe kan dat nou, alles staat toch op internet?! En allerlei reviews en ervaringen, ze spreken elkaar uiteraard tegen… hopeloos.

Ik begin maar een lijstje aan te leggen (zoals altijd als ik een keuze moet maken 😁, waar ik in dit geval 4 jaar aan vastzit – figuurlijk èn letterlijk!)…

Ongelooflijk, al die verschillen, al die details, daar kan ik compleet in verzuipen!

Eerst moet ik kiezen of ik een patchpomp wil (een apparaatje met insuline erin en een naald, dat je opplakt, met een apart apparaat om ‘m te bedienen) of een infusieset (een naald in je huid geplakt, met daaraan een slang met bedieningsapparaat). Helaas is die eerste niet verkrijgbaar met intelligentie, in samenwerking met een bloedglucosesensor, dus het wordt de tweede.

Dan blijven er twee ‘betrouwbare’ alternatieven over. Met elk hun ‘eigen’ koppelbare sensor/zender. Laat ik ze even pomp A en B en sensor/zender A en B noemen (*), voor het gemak.

  • Pomp en sensor A zijn iets kleiner – en vooral dunner – van formaat. Best handig als je zo’n ding dag en nacht onder je kleding moet dragen.
  • Sensor A gaat 10 dagen mee, sensor B maar 7 dagen.
  • Sensor B moet minstens 2x per dag gekalibreerd worden met een vingerprik, via een aangewezen merk/type bloedglucosemeter. Moet, anders doet ie ‘t gewoon niet meer. Sensor A is af-fabriek gekalibreerd, en staat bekend om z’n behoorlijke nauwkeurigheid.
  • Beide sensors hebben 2 uur opstarttijd, dus iedere keer dat je een nieuwe moet plaatsen moet je 2 uur wachten voordat er weer een meting naar je pomp gaat. In de tussentijd moet van Zender B ook nog de batterij opgeladen worden. De batterij van Zender A gaat 3 maanden mee, daarna gooi je de hele zender weg.
  • Sensor B moet met allerlei extra plakkers en pleisters vastgezet worden.
  • Pomp A heeft standaard ‘intelligentie’ die redelijk goed schijnt te werken om hypo’s te voorkomen. Pomp B heeft slimme lerende algoritmes die je Time In Range redelijk kunnen verbeteren, maar waaraan je niets aan kunt passen.
  • Pomp B is iets langer bestand tegen water.
  • Pomp A schijnt wat lastiger te vullen te zijn met insuline.
  • Pomp B kan een maand werken op een set batterijen, waarna ze vervangen moeten worden. Pomp A is oplaadbaar, en moet na 4 tot 6 dagen worden opgeladen, maar het liefst dagelijks een kwartiertje.
  • Pomp A geeft altijd geluid bij bediening van het scherm. Ook het geluid en trilling bij de alarmen en waarschuwingen is alleen maar in volume te regelen, maar niet uit te schakelen. Vooral fijn ook voor je partner ‘s nachts, als je even iets bijstelt 🙄
  • Pomp A stopt met insuline toedienen als de temperatuur 100°F wordt.
  • Pomp A heeft een meetbereik van 2,2 – 22,2 mmol/l, Pomp B van 0,6 – 33,3 mmol/l.
  • Zender B heeft een herbruikbare applicator, van Zender A moet na iedere vervanging van de sensor de hele kunststof applicator worden weggegooid.
  • Voor Pomp B is over een tijd (maar hoe lang?) een Extended Wear Infusion Set verkrijgbaar, zodat je niet meer elke 2 of 3 dagen, maar pas elke 7 dagen het infuus moet vervangen.
  • Sensor A krijgt over een tijd een opvolger, die niet alleen kleiner is, maar ook een kortere opstarttijd heeft van 30 minuten, en wel 14 dagen meegaat.
  • Sensor B krijgt binnenkort een opvolger, waarbij géén kalibratieprikken meer nodig zijn. Het weer dáárop volgende model schijnt een hele kleine plakker te zijn met geïntegreerde zender/sensor zoals de Freestyle Libre (die ik nu heb). Toekomstmuziek…

En dit zijn alleen nog maar de – voor mij – belangrijkste verschillen. Zucht.

Gáát het nou nog ergens over? Daar moet ik eens even goed bij stilstaan. Even terug naar het grotere plaatje. Wat is er dan ècht belangrijk?

Mijn gezondheid, da’s duidelijk. En dan het liefste met niet al te veel ongemak.

Wist ik maar gewoon welk apparaat het beste voor mij is, dan was het simpel. Maar ik zal het met deze informatie moeten doen. Het wordt een gok. En een goeie oefening voor me, om het daarna ‘los te laten’. Te accepteren dat misschien blijkt dat ik niet de beste keus gemaakt heb. Me niet te storen aan de concessies, aan de nadelen, de minpunten. Te genieten van de voordelen die het biedt.

Ik vind het best spannend. Wordt vervolgd…

* Voor de kenners: A betreft de Tandem t:slim X2 insulinepomp met een Dexcom G6 CGM-systeem, B betreft de Medtronic MiniMed 780G insulinepomp met een Guardian Sensor 3 CGM.