Stralen

Tussen alle mantelzorgperikelen door hebben we ook nog onze eigen perikelen. Zoals het Project Zonnepanelen. Want grote beslissingen zijn bij mij een heel Project…

Al jaren denk ik erover na, hoe ik in het milieu kan investeren. Eén van de meest logische stappen is, op het eerste gezicht: zonnepanelen nemen.

Hoezo “op het eerste gezicht”? Tja, als denker verzin ik natuurlijk vooraf een hele lijst met voor- èn nadelen. Ik heb zo veel vragen… Dat is al begonnen toen ze net op de markt kwamen, maar gedurende de jaren blijft dat lijstje alle kanten uit rommelen. Is de productie van die dingen niet schadelijk voor het milieu? En als ze aan het eind van hun levensduur zijn? Wie verdient hieraan, waardoor het twijfelachtig zou kunnen zijn? Is er misschien volgende week iets veel beters? Kan ik dat betalen? Worden ze goedkoper? Worden ze duurder? Kunnen ze in de fik vliegen, schade oplopen door hagel, vuurwerk, wind, weet-ik-veel? Kan mijn dak lek raken, met alle gevolgen van dien? Wat als me de verkeerde installatie aangesmeerd wordt (horrorverhalen aii…)? Is mijn huis nog verkoopbaar met die lelijke dingen (serieus, daar dacht ik aan…)? Of juist beter verkoopbaar? Kan het netwerk het aan, of wordt de teruglevering afgeknepen en levert het nauwelijks iets op? Of is het gewoon genoeg als ik mijn eigen verbruik kan opwekken? Maar verbruik ik niet meer als het donker is, dan heb je er toch niks aan? Ligt mijn dak überhaupt op een richting en met een hellingshoek dat het zin heeft? Wat als er nieuwe belastingen worden bedacht?

En. Zo. Voort.

Maar het blijft knagen.

Uiteindelijk vind ik het perspectief op het opwekken van eigen stroom toch doorslaggevend. En dan hakken we de knoop door. Hup, dan maar een hoop geld kwijt (want die prijzen die ze bij milieucentraal noemen, daar kun je echt geen zonnepanelen voor kopen) en we gaan ervoor! Op hoop van zegen, heet dat.

We verdiepen ons in de materie en maken onze keuzes. Vervolgens gaat het één na het ander mis. De offerte, het legplan, de tijdsplanning, overal vallen steekjes. De schouw is een aanfluiting, er wordt een handtekening vervalst, we regelen een aangepast technisch plan, 2 maanden wordt 5 maanden. Het zoveelste bezoek aan het installatiebedrijf volgt, zucht, komt dit ooit nog goed? Maar we blijven positief, want het besluit is nou eenmaal genomen, we zetten dóór!

Eindelijk. De grote dag. Het fantastische eigen bedrijfsteam dat ons beloofd was, blijkt vervangen door anderstalige inhuur, die niet op de hoogte is van de gemaakte afspraken. De elektricien is ziek. Het technisch plan is onbekend. De meegebrachte ladder is kapot. De weersvoorspelling verandert in regen. Uh-oh….

Na een boel telefoontjes en bezoekjes is de vergeten PV-verdeler meegebracht, een lange boor voor het dak gehaald, een vervangende electricien ingeschakeld, het kabeltraject spontaan aangepast en nog wat andere losse eindjes gehecht. Het losse stukje dat bij het boren door het wandje bij de wasmachine aan de achterkant de muur verlaat, hechten we later wel. De zwarte vegen en strepen die de monteurs op de geschilderde muur en trap achterlaten… later.

Na ruim dubbel zo lang als beloofd, zit het werk van de elektricien erop. Nu nog de installatie digitaal connecten en… poef! Internet ligt eruit. Niks aansluiten, dus. De monteur vertrekt en belooft morgen nog eens te komen.

De volgende dag heeft de monteur de ipad niet bij zich. De software op zijn telefoon moet eerst een upgrade draaien, voordat de aansluiting afgemaakt kan worden. Al met al staan we nog eens anderhalf uur bij de meterkast, totdat alle optimizers in het systeem bekend zijn en er eindelijk stroom opgewekt kan worden. Helaas zal het nog wel een aantal dagen duren voordat het bedrijf het legplan opgevoerd heeft in de applicatie, zodat we precies kunnen volgen wat welk zonnepaneel doet.

En dan…

Ohhhhhhh….!

De mooiste groene lampjes die ik ooit heb gezien.

WE WEKKEN STROOM OP!!!

Als kleine kinderen hangen we om de haverklap voor het scherm om te zien hoeveel kW we opwekken, en voor de meterkast om te zien hoeveel we terugleveren. Het schijnt normaal te zijn. Iedereen heeft die dingen al jaren, en deze fase allang achter zich gelaten. Maar wij zitten er nu middenin. Oooooh! Aaaaah! En hoeveel nu? En hoeveel nu?

Het is leuk, zonnepanelen. Het kost wat, maar dan hebbie ook wat. De zon schijnt. En wij stralen helemaal… 😊