Ik was er nog niet klaar mee, met dat wandelen. Dus, na uitgebreid de kaart te hebben bestudeerd, nemen we het besluit om via het Zwarte Woud terug te gaan en daar nog een paar dagen te wandelen. En wel in het dorpje Gengenbach. Volgens het wij-van-wc-eend-principe het mooiste dorpje van Duitsland, zeggen ze zelf.

En ja, het is een leuk dorpje. Een knus marktplein tussen de twee oude stadspoorttorens, kleine straatjes met vakwerkhuizen, het heeft een aangename uitstraling. Het is wel even wennen dat ze hier om beurten dicht zijn, ze doen hier aan Ruhetagen. Het ene zaakje op maandag en woensdag, de andere op dinsdag, je staat zomaar voor een dichte deur. Wel goed voor het personeel hoor, dat wel. En ook wel weer aangenaam rustgevend: het toerisme gaat niet vóór alles.

Gengenbach
… typisch Gengenbach…
Gengenbach
stadspoort Gengenbach
… de vriendelijke stadspoort…
Gengenbach
watermolen bakkerij
… de bakker begrijpt wat groene energie is…
muurkunst

Hoewel ik op z’n tijd een glaasje wijn zeer kan waarderen, blijk ik nog genoeg te leren te hebben. Wat zijn hier veel wijngaarden! Natuurlijk zoek ik op hoe dat zit, en kom ik erachter dat Baden een belangrijk wijngebied is. Hier staan zelfs meer stokken Spätburgunder (wat hetzelfde is als Pinot Noir) dan waar dan ook in Duitsland! Aha.

wijngaarden Gengenbach
of ze wijngaarden hebben…
enorm insectenhotel
…die wil ik wel hebben voor thuis!
hagedis
…mijn dag is gelijk goed…

Maar ook de bossen zijn hier weer prachtig. Sommige paden zijn best steil, maar aangezien we na Oostenrijk helemaal geoefend zijn, pwah… geen probleem. De routes zet ik uit met behulp van de wandelapp van bergfex, die ik ook in Oostenrijk heb gebruikt. Werkt ook hier weer prima. Jammer genoeg is er alleen één pad dat volgens de app naar ons verblijf zou moeten leiden, wat in werkelijkheid niet blijkt te bestaan. Daardoor moeten we steeds weer een omweg nemen, een heuvel af en weer op, om thuis te komen. Terwijl je dan eigenlijk net wel onderhand uitgewandeld bent hahaha…

We hebben fantastisch wandelweer, ik kan niet anders zeggen. Eén keer een plensbui als we al op een terras zitten, meer niet. We lopen over de heuvelrug via Schwandeck naar het noordoosten. Langs de Kinzig naar Ortensberg in het noordwesten en over Ohlsbach terug. Naar Martinsberg in het zuidwesten, via Steinfirst en Strohbach terug. Via het dal naar het oosten, en omhoog via Katzenstein en Kastelberg terug. Het is hier mooi.

uitzicht vanaf Katzenstein
… uitzicht vanaf Katzenstein…
uitzicht
overal vingerhoedskruid
…overal kleurig vingerhoedskruid…
uitzicht
hertengezinnetje
…de laatste avond komt er een gezinnetje langs...

Ook deze kan erbij, op het bestemmingenlijstje!

Er is maar één nadeel…

Wordt vervolgd… 😉