Het begint als ik de gordijnen opendoe. De zon kondigt zich aan met een prachtig kleurende horizon. In de lucht lijken fluorescerende vallende sterren overal heen te schieten… het zijn wéér die vliegtuigen, die zo hoog vliegen dat ze de zon achter de horizon weerkaatsen, wat een schitterend spektakel oplevert. Ik probeer verwoed om er plaatjes van te schieten, maar het lukt niet goed…

Ik kan niet wachten om naar buiten te gaan. Eerst even in de tuin kijken. Het ene schilderijtje na het andere zie ik… prachtige stilleventjes met minuscule ijspegeltjes.

Onderweg voor een boodschap gaat de camera in m’n zak, en ik ben niet de enige die loopt te genieten. Een vrouw met hond ziet kennelijk aan mijn houding dat ik ‘m ga pakken om een foto te maken. “Ik ben ook de hele tijd bezig!” zegt ze, “…zo mooi, blaadjes met gouden randjes in de zon, alles is prachtig!”

Als ik weer thuis ben, lijken de tuinstoelen in brand te staan: de dampkrullen slingeren glinsterend in de zon omhoog. En ook lijken de mezen aan het stoken.. 😆

Kortom, je kijkt gewoon je ogen uit op zo’n eerste winterse dag… 🤩😀