Afgelopen donderdag was het precies een jaar geleden dat ik mijn “zelfhulpblog” begon. Gôh. Ik had eerlijk gezegd mijn twijfels. Bij uitstek een moment om eens terug te kijken hoe het gegaan is.

Als ik eens door mijn archief heen blader, ben ik best verbaasd over de hoeveelheid posts die ik heb geschreven. Wat is dat eigenlijk leuk om terug te lezen! Wat heb ik soms goeie tips voor mezelf! En wat ben ik bezig geweest! Dit is echt dolkomisch, zo je eigen blog teruglezen…

Om te beginnen vind ik het stoer dat het me tot nog toe gelukt is om (bijna) al m’n afbeeldingen zelf te maken. Er zijn maar twee uitzonderingen: de foto van Mars en die van de filmposter van Searching. De rest is van mezelf! (Update: ik zit hier gewoon te liegen, ik heb voor Infobesitas en nog twee posts bestaande iconen gebruikt, en natuurlijk zijn de meeste grappige afbeeldingen in de categorie *SMILE* gejat. Oeps.)

Soms gebruik ik m’n blog als een soort dagboek. Filosoferend. Evaluerend. Analyserend. Gedachten opschrijvend die door mijn hoofd gaan. En soms vertel ik gewoon wat ik aan het doen ben. Of wat me opvalt. Ik constateer nu dat de verdeling over de onderwerpen anders is dan ik vooraf dacht. Zoals hoogbegaafdheid en diabetes, onderwerpen die een grote rol zijn gaan spelen in mijn leven, maar waar ik voor m’n gevoel nog niet echt vrede mee heb. Allerlei worstelingen op dat gebied houden me vaak bezig. Toch zie ik dat ik er niet zo veel over schrijf. Misschien omdat ik me dan een zeikwijf voel. Tegelijk voel ik van binnen een drang, om erover te praten, om mezelf te helpen, maar ook om anderen te helpen. En dat laatste gaat natuurlijk alleen als je een groot lezersbereik hebt.

De dagboekachtige verhaaltjes over mijn jogging activiteiten geven me zin om straks weer een loopje te gaan doen, grappig is dat. En ik kom mijn gedachten tegen over bloggen, die zijn niet zo heel veel veranderd. Alleen heb ik inmiddels een jaar ervaring… 😁

De verhaaltjes over de tuin zijn er veel meer geworden dan ik had gedacht. Ik heb gewoon heel veel tijd besteed aan het opknappen van de tuin, en jémig wat vind ik al die plantjes en beestjes interessant! Ook nooit gedacht dat er zo veel te zien zou zijn in zo’n Hollands postzegeltje. Eindeloos fascinerend, die natuur… En af en toe zelfs een paar “specials’, zie ik, van bùiten de tuin, zoals die over paddenstoelen en gevleugelde vriendjes.

Eén van de onderwerpen is ontstaan vanuit m’n contacten op Twitter: schrijven over tekenen. Ik zie daar veel work-in-progress tekeningen voorbij komen, leuk, en veel links naar patreon en youtube pagina’s waar je kunt zien hoe iemand aan z’n tekening werkt. Dat laatste is me nog net effe te veel werk, maar het idee om iets te laten zien van het tekenproces spreekt me wel aan. En het leuke is dus, als ik het nu teruglees, denk ik: oh ja, zó deed ik dat daar! Wat ook leuk is, is om te zien hoe zo’n tekening er eerst niet uitziet en dan toch nog leuk wordt. Als ik bezig ben met een tekening en de moed verlies, helpt het om daar weer even naar te kijken…

Vooraf heb ik het gevoel gehad dat het onderwerp reizen regelmatig terug zou komen, omdat ik altijd de neiging heb om enthousiast aan iedereen te vertellen hoe leuk en mooi het ergens is. Hetzelfde geldt voor eten: ik hou van lekkere dingen koken en ideeën daarover uit te wisselen. Ik weet alleen nog niet of dit daar de geschikte plek voor is. Misschien dat, wat reizen betreft, een schuldgevoel diep in m’n hart meespeelt, dat het niet zo goed is voor het milieu. Maar die ene vakantie waar ik dan wel over schreef, brengt herinneringen boven, en dat is dan weer leuk: geniet ik gewoon nòg een keer! Voor de prijs van één!

(Hm. Er schiet me gelijk weer iets te binnen wat ik wil opschrijven…. Een volgende post 😉)

Ik heb er in ieder geval veel aan gehad, mijn eerste blogjaar. Een schouderklopje voor mezelf. En wat ook leuk is, is dat jullie reageren op m’n posts. Een extra kadootje! Even met elkaar verbonden zijn, superfijn toch. Dankjewel daarvoor 💝

En de tip van de dag is: lees je eigen blog! 😂