Vorig jaar was mijn eerste blogjaar. En zonder dat ik dat van tevoren gepland had, gingen mijn schrijfsels verrassend vaak over de tuin en alles wat ik daar aantrof. Zo leuk, al die beestjes en plantjes! Ik was me ineens superbewust van wat zich allemaal afspeelde in die vierkante meters achter het huis. Maar ik heb dus ook vergelijkingsmateriaal ten opzichte van dit jaar. En dan valt me wel het één en ander op…
Verschillende planten groeien en bloeien een stuk minder dan vorig jaar. En dat terwijl (of juist omdat?) ik er in het voorjaar een laagje nieuwe tuinaarde op heb gegooid… Het rare weer zat niet mee, al heel vroeg in het voorjaar mooi groeizaam weer, daarna enorme droogte, nu weer fris, nat en winderig. En wat me al een tijdje opvalt is dat ik veel minder bijen en libellen en zo zie. Dus ik maak me weer eens zorgen.
Al vrij vroeg zijn er wat hommels. Maar minder dan vorig jaar. Wat wel weer leuk is, is dat ik zowel in de voorgevel als in de achtergevel een hommelnest heb. Ze zijn welkom hoor! Bijen zie ik vergeleken met vorig jaar wel iets meer dan hommels. Maar… nu lees ik tot m’n grote schrik dat droogte leidt tot minder nectar, waardoor de insecten verhongeren! Getver! Weer een dilemma erbij dus… water besparen of planten èn insecten redden? Gelukkig heb ik inmiddels een eerste regenton, dat scheelt weer. Maar jeetje, wat zielig.
En nu vind ik alweer de eerste dode hommeltjes. Het is wel normaal, in deze tijd van het jaar, maar leuk is het niet. Soms probeer ik ze te redden met wat zoetigheid, maar soms is het al te laat. Zoals bij dit prachtige wezentje… is het geen schoonheid, zo’n beestje?
De eerste juffer zag ik in april, op het balkon. Maar daarna bleef het behoorlijk stil.
Gelukkig zie ik afgelopen week ineens een heleboel pantserjuffers, een enkele variabele waterjuffer, en poseert een oeverlibel op de warme stenen. Maar het is (nog) niets vergeleken met vorig jaar…
Ook is er soms nieuwe bedrijvigheid in één van de insectenhotels. Wat een kleurige kamertjes!
En dan zie ik weer iets nieuws. Vlak voor m’n neus landt er een bijtje op de potroos, en… begint te knippen! Nou moe? Als een volleerd bladsnijder knipt hij een mooi stukje uit een blad.
Met het blad in z’n mond gaat hij even zitten uithijgen.
En nadat hij weggevlogen is om ergens een nestje te maken, valt me pas op dat ie kennelijk al eerder langs is geweest… 😁
Tot slot, een kadootje voor je ogen, een hommel op een zonnebloem… Toch?!
Gauw weer even de bloemen water geven om de beestjes te redden… 😉
Wat vind jij?