Gek genoeg ben ik de laatste tijd weinig in de tuin bezig. Het is sowieso veel te warm geweest, dus ik had gordijnen, ramen en deuren potdicht zitten overdag. En eerlijk gezegd is het ook niet nodig: hoe meer je de natuur z’n gang laat gaan, hoe minder werk je eraan hebt…

Ik sta één van de waterbakjes te vullen, als ik een blaadje zie bewegen van de pachysandra. Nou beweegt er natuurlijk wel vaker een blaadje, maar … soms zie je het gewoon: hé, da’s een ander soort bewegen… wat gebeurt daar? Nog een blaadje beweegt. Ik denk aan een kruipende pad of kikker of zo. Het is geen plek waar vogels scharrelen, daar is het te dicht voor. Nu beweegt het ietsje verder. Maar nu wil ik het weten ook! Ik kom iets dichterbij. Het wordt steeds duidelijker, het beweegt in een richting, naar het paadje toe. Vol verwachting blijf ik kijken.

En dan komt ie tevoorschijn, op z’n gemakkie struinend: een egel! Het is midden op de dag, maar daar heeft ie kennelijk geen boodschap aan. En terwijl hij (of zij) heel rustig verder scharrelt, ben ik dolenthousiast: wild in de tuin! 😁

Hij schuifelt tussen de akelei door, onder de acanthus, langs het muurtje, de bladerhoopjes is die ik daar zorgvuldig heb verzameld. Nee, er wordt daar in die hoek en onder de heg niet opgeruimd! Hij verdwijnt de bladeren in, uit het zicht, tussen het keerwandje en de heg. Snel spurt ik naar binnen om de camera te pakken… misschien komt ie nog terug!

Ik blijf nog een poosje luisteren, gehurkt onder de appelboom. Steeds hoor ik weer wat geknisper… komt het nou weer dichterbij? En dan ineens schiet ik in de lach: wat is dat nou voor een geluid? Pat-pat-pat-pat klinkt het tussen de bladeren. Zit ie de boel nou aan te stampen?! Zo klinkt het, alsof hij met een pootje op de bladeren tikt of iets dergelijks. Het enige wat ik kan bedenken is dat dit het geluid is van jeuk-aan-je-egelbuikje…

Uiteindelijk komt ie niet meer in beeld, jammergenoeg. Het egelwaterbakje gelijk maar bijvullen! Ik ben heel blij dat ie zich kennelijk nog welkom voelt, het was alweer zo’n tijd geleden dat ik egelbezoek had. En toen in april dat mysterieuze egelloze vachtje… brr. Nog steeds lees ik dat het niet zo goed gaat met de egel, dus ik bied ze maar al te graag een thuis.

Maar het blijkt, zelfs zonder egelhuis of voer kan zo’n beestje het prima naar z’n zin hebben in je tuin. Gewoon wat hoopjes blad en rommel dus, wat lage beplanting, lekker veel slakken, water, wat schuilhoekjes… Nou, van mij mogen ze maar al te graag!